Chapter Text
''Onu RAHAT BIRAK!''
James ve Sirius,dönüp arkalarında ki kıza baktı. Lily Evans,gür ve kızıl saçları sinirle sallana sallana yanlarına geliyordu.
''Buyur,Evans?'' diye sordu James.
''Onu rahat bırak.'' dedi Lily tekrardan. Saf bir nefretle James'e bakıyordu. ''Sana ne yaptı?''
James,düşünüyormuş gibiydi. ''Hımm...Mesele daha çok varolmasında,anlatabiliyor muyum?''
Onları izleyen herkes ulurcasına gülmeye başladı. ''Komik olduğunu sanıyorsun. Ama sen sadece kendini beğenmiş,baş belası bir zorbasın Potter. Onu rahat bırak.'' dedi Lily soğuk soğuk.
''Benimle çıkarsan bırakırım,Evans.'' dedi James hemen. ''Benimle çık,ben de bir daha asla ihtiyar Sümsük'e asa uzatmayayım.''
Arkalarında,Snape asaya doğru ilerlemeye başlamıştı bile.
''Dünyada bir tek sen ve dev mürekkep balığı kalsanız yine seninle çıkmam!'' dedi Lily hışımla.
Sirius,neşeyle bir şey söyleyecekken arkasını dönüp ''Hey!'' diye bağırdı.
Asasından bir ışık çıktı ve James'in yüzünü kesti. Şimdi cüppeside kanlanmıştı. Tekrar bir ışık daha çaktı ve bu sefer,Snape tepe üstü havada asılıydı. Cüppesi başının üstüne düşmüştü. Zayıf solgun bacakları ve rengi griye dönmüş donu ortaya çıkmıştı.
Şimdi kalabalık arasında James'i alkışlayıp ıslık çalanlar var. ''Onu yere indir!'' diye bağırdı Lily.
James,Lily'e dönüp ''Hay-hay.'' dedi. Küçük bir asa sallamasıyla Snape yere düştü. Tam asasını kaldırmıştı ki,Sirius önce davrandı ''Petrificus Totalus!'' dedi ve Snape tahta gibi yere devrildi.
''ONU RAHAT BIRAK!'' diye bağırdı Lily. Sirius ve James,Lily'nin kendilerine yöneltiği asaya baktı. ''Ah,Evans. Sana uğursuzluk büyüsü yapmaya zorlama beni.'' dedi James.
''Öyleyse laneti kaldır!''
James,iç çekerek arkasını dönüp tekrar asasını salladı. ''Al bakalım,Sümsükus. Evans burada olduğu için şanslısın.''
''Onun gibi küçük bir bulanıkların yardımına ihtiyacım yok!'' diye bağırdı Snape.
Lily gözlerini kırpıştırdı. ''İyi.'' dedi. ''İleri de zahmete girmem. Ve yerinde olsam donumu yıkardım,Sümsükus.''
James,tekrar asasını Snape'e doğrulttu. ''EVANS'TAN ÖZÜR DİLE!'' diye bağırdı.
************************************************************
Harry ve Hermione,bahçede ağacın altında oturuyorlardı. Hermione ödevini yaparken Harry çapulcu haritasını inceliyordu. Haritaya göre,Ron şu an kız arkadaşı ile birlikteydi. Tam o sırada arkalarından tembel bir ses geldi. ''Ooooo,Potur ve Bulanık Grangi.'' ((Grangy'nin daha anlamlısını bulan söylesin lütfen...)) dedi Draco Malfoy tembel tembel. ''Ne oldu,Küçük Bulanık? Sevgililerinden birisi seni ekti mi?''
Harry hışımla ayağa kalkıp,asasını Malfoy'a doğrulttu. ''Sözünü geri al,Malfoy!''
O sırada Hermione'de ayağa kalkmış,Harry'i çekiştiriyordu. ''Harry-boş ver,gel hadi gidelim..''
''Ne o Potur,sevgilini mi koruyorsun? Ne dokunaklı!''
Harry'nin asasından bir ışık vızzt diye çıkıp,Malfoy'a çarptı. Şimdi,Draco Malfoy asadan çıkan iplerle havada asılı duruyordu.
''Harry,bırak ipleri!'' diye fısıldadı Hermione sertçe.
''Ama sana dedi ki-''
''Bırak dedim!'' diye tekrar etti.
''Ama o dedi ki-''
Hermione,ona ters ters bakıp asasını salladı. Malfoy küt diye yere düşmüştü. ''Senin yardımın olmadan da kurtulabilirdim bulanık.'' dedi.
Harry,Hermione'nin kıpkırmızı olduğunu görebiliyordu. ''Ya,öyle mi?'' diye sordu. Ani bir hareket ile Harry'nin asasını alıp,aynı büyüyü tekrar etti. Ve asayı tekrar Harry'e verdi. Bir yandan da,Malfoy'un yerde ki asasına alaycı bir ifade ile bakıyordu.
''Şimdi kurtul o halde.''
Sinirle arkasını dönerek,şatoya doğru ilerledi. Arkasında ise ne yapacağını bilmeyen bir Harry Potter bırakmıştı.