Chapter Text
"Sana sarılmak istiyorum" dedi o titrek sesiyle
"Sarıl o zaman" dedim sakince
"Ama üşürsün"
"Çok düşüncelisin, merak etme iyiyim "
"T-tamam sarılıyorum o zaman"
"Farkındaysan itiraz etmiyorum"
"Ya üşürsen"
Hayır, üşümezdim . Kollarımı açıp üşümeyeceğimi söyledim. Sarılmadı. Ben tuttum belinden, kendime yaklaştırıp sıkıca sarıldım.
"Bir robot için fazla düşünceli değil misin sence de?"
Yüzü düştü. Kırmıştım onu. Mümkün olsa gözleri dolardı.
Ben Tam özür dileyecekken konuşmaya başladı. O sırada beline doladığım kollarımı çekip yüzüne bakmaya başlamıştım.
"Makinelerin duyguları da olmaz ama bak bana, hissedebildiğimi göremiyor musun?"
Çok garipti, sadece konuşmuyordu, hissedebiliyordu da. Boş vaktimde yaptığım -yapıp çalıştıramadığım- robotum hissetmekle kalmayıp bana aşık olmuştu. Her gün yaşayabileceğim bişey değildi bu.
"O zaman konuşmayip istedigini yap, gerçekten, bana sarılmakta serbestsin, Kurt."
Bu kez o kendine çekti beni, kollarından çıkan mekanik ses kulağımı doldururken sıkıca sardı belimi. Şaşırmıştı.
"Kurt?"
"Sana verdiğim isim, sevdin mi?"
Cansiz yüzüne sıcak bir gülümseme yayıldı. Hoşuna gitmişti. Belki ismi sevmemişti ama artık ona makine demeyeceğim için sevinmişti.
"Çok sevdim, Blaine"