Archive of Our Own ^beta

   "İnsanlığını nerede unuttun Binbaşı Klaus ?"

  Franz Brunner müthiş bir öfkeyle en yakın arkadaşının gözlerinin içine bakıyordu. Postalını küçük Rus çocuğunun üstüne bastırarak karşılık verdi Klaus Meyer. "Çok yufka yüreklisin Franz."

  Ailwyn o sırada Klaus'un yanında tartışmaya girdi ve Franz'a yüklendi. "Ne zamandan beri bir *SS subayı Rus piçlerine acıyor ?" Franz hiddetle yumruklarını sıkarak Ailwyn'e bağırdı."Peki Führer ne zamandan beri masum sivillere işkence etmenizi söylüyor seni domuz ?" Çocuğu almak için hamle yaparken Klaus sert bir şekilde kolunu yakaladı. "Ne yaptığını sanıyorsun sen teğmen ?" Franz da aynı sertlikle elini kurtarıp çocuğu kucağına aldı ve bir kaplan vahşiliğiyle Klaus'un gözlerinin içine baktı. Aklına bu gözleri ilk gördüğü zaman geldi. Yetimhane günleri aklına gelmişti. Çocukluğu gözleri önünden geçiyordu Franz'ın.

  Klaus henüz 1 aylıkken sepetin içinde adı,soyadı ve doğum tarihiyle beraber yetimhanenin önüne bırakılmıştı. Başka hiçbir bilgi yoktu. Franz'ın annesi onu doğururken ölmüş, babası ise o 2 yaşındayken komünistler tarafından kurşunlanarak öldürülmüştü. Hiç akrabaları olmadığı için o da yetimhaneye yollanmıştı. 5 yaşındayken camı kırdığında dayak yiyeceğini bildiği için titrerken Klaus gözlerinin içine bakıp suçu üstlenmiş ve sopayla feci şekilde dövülmüştü. Bu yaptığından sonra kısa sürede yakın arkadaş olmuşlardı. İkisinin de küçüklükten beri askerliğe ilgileri vardı. Bunun sonucunda yetimhanenin bulunduğu *Königsberg'ten Berlin'e yatılı askeri lisede okumak için geldiler.

  Yetimhanenin boğucu ve baskıcı ortamından, dayaklardan kurtulduktan sonra Franz normal bir insan gibi yaşamaya başlamış, Klaus ise gittikçe hırçınlaşıp saldırgan biri haline gelmişti. Onun saldırgan yüzünü görmeyen iki kişiden biri olduğu için kendini şanslı sayıyordu. Zaman ve mekan kavramı geri geldiğinde içinde bulunduğu durumu hatırladı ve hışımla karargahtan dışarı çıktı.

                                           *   *   *

   Franz sağ kolu kan içinde yalpalayarak yürüyordu. Suratı asıktı. Arkasında ise Ailwyn yüzünde hafifçe kan sızan derin yarası ile onu takip ediyordu.Sırtında ölü bir asker vardı. Gözleri Hermann'ı ararken kalbine bir sızı saplandı. Doğru ya, Hermann ölmüştü... Keşif için yaptıkları gezi sırasında partizanların baskınına uğramışlardı. 3 asker ölmüş, Franz ve Ailwyn'inde dahil olduğu 8 asker de yaralanmıştı. Pusuya düşmüşlerdi.

  Hermann vurulduğu sırada saklandığı binanın arkasından çıkıp hayatı pahasına Hermann'ın yanına gelip onu geri çekmişti. Bu sırada da kolundan vurulmuştu. Arkasına dönerek nefretle Ailwyn'e baktı. O da kendisine aynı şekilde karşılık verdi. Yüzündeki yarası onu daha da vahşi ve ürkütücü yapıyordu. "Kavganın sırası değil" diyerek önüne döndü Franz ama geçmişi düşünüyordu yine. Ailwyn ile Klaus'la beraber orduya girdikten sonra tanışmışlardı. Bağnaz ve saplantılı bir şekilde Hitler'e adeta tapıyordu. Onu sadece ahmak olarak nitelendiriyordu Franz. Yarın Hitler çıkıp Yahudilerin lehinde söylev verse Yahudilere karşı olan nefretinin söneceğinden %100 emindi. Bütün bunları düşünürken kamp alanına varmışlardı. Ailwyn'e "Olanları binbaşıya anlat" diyip revire yöneldi. Revirdeki yatağa uzanırken gözleri hemen karşısında asılı duran Nazi bayrağına takıldı ve tekrardan düşünmeye başladı. Hermann aklına geldi. İçinden kendi kendine söylendi. "Hermann'ı savaşın ortasına itip öldüren Partizanlar mıydı, yoksa Nazi hükümeti mi ?"