Chapter Text
-Ben kimim?Bu soruyu kendine sordun mu?Ben kac kez sordum bir bilsen.Karsinidaki seni nasil goruyor diye merak ettinmi?Hayir tabikide edemezsin.Sen sadece bir gunluksun.Cansizsin.Ama Tek sirdasimsin.Sana bir sir vereyimmi?Ben birinin beni nasil gordugunu olesiye merak ettim.Evet biliyorum bunaliyorsun.Yine ayni konusmayami geleceksin diye dusunuyorsun.Dur bir dakika sen canli degilsinki.Onsuzlak bana pek yaramamis.Ama bir bilsen,bir bilsen ki nasil seviyorum.Canim yaniyor ama vaz gecemiyorum.Neden vazgecmeliyim ki?Sevmek ayip bir seymi.Sadece hayatimda birini deli gibi sevdigim icin neden insanlar bana salakmisim gibi bakiyor.Sanki kendileri hic bir zaman asik olmamis.Tabii ya...Kendileri asik olmamislar.Sevginin,gercek sevginin nasil bir sey oldugunu bilmiyorlar bu yuzden onlar Beni bir salak olarak goruyorlar.Ama ne var biliyormusun?Bu benim umrumda degil.Bazilari beni 5 yasindaki bir cocuk gibi goruyor.Ama bir bilseler.Bin yil yasamis birinden daha fazla aci cektigimi.Ne diye bilirim ki.Insanlar kitabi kapagina gore yargilamaya alismislar.Cok klise oldu dimi?Neyse galiba bir daha sabahin 5-de sana hic bir sey yazmiycam.Yazdigim zaman ne kadar sacmaladigimi goruyorsun.
Hoscakal.
Genc kiz gunlugu yavasca kapatti.Gerinip saate baktigi zaman sadece 10 dakika gectigini gordugu zaman kendi-kendine sinirle mirildanmaya basladi:
-Lanet olsun,neden bu kadar cabuk uyaniyorum.Hadi ama saat sekize kadar ne yapicam ben.
Kiz masadan kalkip yatagina dogru yurudu.Yatagin hemen yaninda bir resim vardi.Egilip resmi eline aldi.Resimde daha Cocuklardi.Ve belkide simdikinden daha masumlardi.Resmi yeniden yerine koyup pencereye dogru yaklasti genc kiz.Gokyuzune bakti.Gokyuzu yildizlarla kapliydi.Tum konoha uykuda olmaliydi.Her tarafi huzulu bir sesizlik kaplamisti.Karanlik gecede kizin zayif fisiltisi duyuldu
Gariptir ki,ayni dakikalarda bir genc oglanida uyku tutmamisdi.Oda kiz gibi bir seyler karaliyordu deftere.
-Insanlar icin en azili bir katilim.Kendi abisini olduren bir katil.Gumemek elde degil.Gercekleri ogrendikleri zaman insanlarin yuzunu merak ediyorum.O zaman beni neyle suclayip,nasil elestirecekler.Ama merak etme onlar hep bir sey bulur.Bir Azeri ata sozu soyle der:Kendi gozunde Tiri gormur,ozge gozunde cöp ariyor..Beni duygusuz olarak gorenlerin bir cogu insanliktan mahrum kalmis birer pic kurusundan baska bir sey deyil.Ne bekliyorlardi:Benim intikamimi almak icin her seyi ve bazen pisman olsamda her kesi gozden cikardim.Tum duygularimdan kurtuldum.En onemlisi aski bir tabuta koyup kalbimdek mezara gomdum.Cunki beni sadece ask yolumdan ayira bilirdi.Ama izin vermedim.Daha dogrusu nefretim izin vermedi.Aslinda suan neden 6 yil sonra bu gunluge sacma sapan seyler yaziyorum anlamadim.Tanri askina saat daha gecenin 5-i ve benim uyumam gerekirken seni sacma sapan seylerle dolduruyorum.
Her neyse umarim yanarsin....Yada vaz gectim yanma.
Genc adam gunlugu kapatti.Ne yapiyordu boyle kendisi bile anlam veremiyordu.Yoksa....hayir sakin kalmaliydi.Dusunme.....Dusunme dedi kendine-Fazla dusunupde kendine bos yere aci cektirme.
Elini gunlugun uzerinde gezdirmeye baslamisdi.Ama bunu fark etmiyordu.Burnuna onun kokusu dolarken bir an sanki ruyadan ayilmiscasina ne yaptiginin farkina vardi.Gunlugu kokluyordu.6 yil icinde kokusunun gecmesi gerekirdi.....Ama gecmemisti......Belkide zihni ona oyun oynuyordu.Genc adam gunlugu cantasina yerlestirip sakince fisildadi
-Iyi geceler,benim kucuk melegim
-Iyi geceler,tek ve son askim