Archive of Our Own ^beta

Yaz tatilinin ilk günü saat 12:30 olmasına rağmen ben hala yatakta arkadaşlarımla mesajlaşıyordum. 21 saattir uyumamış aralıksız tatil için planlar yapmıştık ama bir türlü bir şeye karar verememiştik. Mesaj attığım Fero beni yine güldürmeyi başarmıştı.. Daima şakalaşırdık ve o bana genelde ''Kızım seni kimseyle evlendirmiycem. Sen benimsin'' derdi ben de şakasına ''He sen mi alcan beni? Lez misin kızım sen?'' derdim yine aynı muhabbet açılmıştı ki annemlerin odasından ''klik'' sesi gelmişti.. Hemen ''Kapatmam lazım Fero! Acil durum zuvuzvuzvuz!'' yazarak telimi sakladım ve uyuma taklidi yapmaya başladım. Evet annem saniyeler içinde kapımı açmıştı ve uykulu sesiyle azarlamaya başladı beni..

 

 

''Hala uyuyor musun sen? Yoksa gece yine uyumadın mı?!

Sessizce isyan ettim ''Her seferinde de insan anlar mı ama ya? Bu haksızlık!!'' ağzımı şapırdatarak kafamı yastıktan kaldırdım ve annemin kaşları çatık figürüne gülümsedim..

 

 

''Günaydın annecim ve nereden çıkarıyorsun ki bunuuu??

 

 

Bana sadece kızgınca bakmakla yetindi ardından hızla odamdan ayrıldı. Ben de teli hızla çıkararak bizim gruba mesaj attım '' Saat 14:00 da Sümüklü Çocuklar parkında tontişko nun kafesinde buluşalım'' bunu yazar yazmaz da hemen üzerime eşofman altımı ve kısa kol penyemi geçirerek mutfağa kahvaltı hazırlamak için koşuşturdum.

 

 

********

 

 

Saat 13:40 olmuştu bile. 14 yaşındaki kardeşime yandan göz kırparak

- Aliş sen topluyorsun bu sofrayı anneme bırakmazsan iyi olur. Hadi öptüm sizi seviyorum canım aileemm !

 

 

Der demez kendimi dışarıya attım ve hızla tontişko mun kafesine geldim. Tontişko (bizim sevgili birick Hayri amcamızdı.. Küçüklüğümüzden belli yaptığımız muzurluklardan onun sayesinde kurtulmuştuk).. Beni pencereden görmüştü bile, gülümseyerek sandalyelerden birine oturdum, o da eline sütlü kahve ve yulaflı kurabiye alarak yanımda belirdi.

 

 

- Bu enerjik halinizi neye borçluyum diyemiycem her gün ki Betüşüm çünkü. diyerek elindekileri masaya bırakarak karşımdaki sandalyeye oturdu.

 

 

- Bir tanesin sen yaa. Beni nasılda güzel tanırmış oyyy... diyerek yukarıdan uzanarak Hayri amcanın yanağına fıstık yaptım ve hemen sütlü kahveme saldırdım.

 

 

- Benden daha iyi kim tanırmış bu cimcimeyi? Söyle bakalım grubun diğer üyeleri nerede? Daima muzurluklarınızı birlikte yaparsınız. derken etraf tarıyordu gözleriyle..

 

 

- Buruzdon burudo olorlor tontoşom! Ollooooohhhhhh yööööösssss bööööö!! diye birden çığlık attım telefonumdan gelen ıslık sesiyle..

 

 

- Kız yavaş! Ne oldu ki? diye kalbini tutan Hayri amcaya aldırmadan hemen telefonumu çıkardım.

 

 

Ekranda yazmakta olan yazı ve harita!! Olmuştu gerçekti! Gerçekti! Ellerim titrerken sessizce ''Oldu, öğrendim! Artık hayallerim gerçek olacak! Tontişim duydun mu beni?! '' Halil amcanın bana attığı bakışlara bakacak olursak delirdiğimi düşünüyordu ama bu şimdilik umurumda değildi... Heyecanla boynuna atlayarak sıkıca sarıldım hemen geri çekilerek telefonu gözüne sokarcasına uzatarak bağırdım..

 

 

'' HARYY POTTER diyorum Tontişim! Nihayet onları görebilicem! Hayallerim gerçek oluyor yhaa!!

 

 

'' Neler oluyor lan burada?! diye bir ses duyunca hemen yüzümü o tarafa çevirdim. Fero ve Almillo tam karşımdaydı çığlık atarak ikisinin üzerine atılarak ''HARRY POTTER'' diye çığlık atmama şaşkınlıkla baktılar.

 

 

''Fero! Almillo! Hayallerim gerçek oluyor!

 

 

'' Ya dursana bir Betüşüm, sakin ol azcık zaten kırdın kolumu! diye kolunu ufalayan Fero ya( feride yani) bakarak

 

 

'' Kol acısının sırası mı şimdi ya? Harry Potter diyorum kızım?''

 

 

''Ne olmuş Harry Potter a? beni sarsan Almillo biraz endişelenmeye başlamış gibi görünüyordu..

 

 

''Bakın işte.. Bu halimin sebebi.. diyerek telefonumu uzattım ikisine de.

 

 

Bir müddet telefona baktılar bu esnada da erkekler ve Deniz gelmişti.

 

 

''Hey kızlar naber?'' diye göz kırpan Samet e çığlıkla karşılık verdim.

 

 

'' Süpperim valla Samet!''

 

 

''Hayrola yine Betüş?'' diyen Deniz e kocaman gülümseyerek Almilla ve Fero nun elindeki telefonu çekerek Denizlere uzattım telefonu..

 

 

Berky ve Tarık aynı anda şaşkınlıkla bağırdı.

 

 

''Zaman Yolculuğu mu?!''

 

 

Kafamı salladım kocaman gülümseyerek

 

 

''Aynen öyle canım!''