Archive of Our Own ^beta

Harry Potter ve arkadaşı Ron Weasley iksir dersine geç kaldıkları için adımlarını hızlandırmışlardı,’’Yine’’ geç kalmışlardı..

Harry bir yandan kravatını bağlarken bir yandanda elindeki kitapları düşürmemeye çalışıyordu.Ron ona yetişirken hızla iksir sınıfının kapısından içeriye girdiler.Severus Snape rahatça kurulmuş olduğu koltuğunda hafifçe kıpırdandı,onlara bakmadan yavaşca konuşmaya başladı.

-Potter ve Weasley ! 7 senedir dersime geç kalmadığınız tek bir gün oldu mu acaba ?

-Aslında Hermione’nin bizi uyandırdığı günler geç kalmıyoruz profösör.

-Küstahlık etme Weasley.

Tüm sınıf aynı anda kıkırdamaya başladı,profösör hızla yerinden kalktı ve sert bakışlarını sınıfa dikti,böylelikle bir şey demesine gerek kalmadan otoritesi ile sınıfı susturmuştu.

-Şimdi,umarım bir cezayı hak ettiğinizi biliyorsunuzdur..

-Her zamanki gibi diye homurdandı Harry bıkkınlıkla bir yandanda sabah uyandığı halde tekrardan geri yattığı için Ron’a öfkeli bakışlar yolluyordu..

-Bu akşam sınıfı temizlememde bana yardımcı olacaksınız Bay Potter ! Size gelince Bay Weasley,bu sefer ceza almıyorsunuz.Çünkü eminim ki tüm suç Potter’da.

Her zamanki ağır çekim konuşmasıyla konuşmuştu,ama ses tonu bile Harry’i delirtmeye yetmişti.

-Neden hep ben ? diye yakındı sinirle elindeki kitapları hemen yanındaki sıraya bırakırken.

-Üzgünüm ama efendim,7 senedir bana yapmadığınız işkenceyi bırakmadınız.Ve ben artık bıktım.

-Hogwarts’da tüm öğrenciler eşittir Bay Potter,sizin ultra ukalalık yeteneğiniz olmasına rağmen..

-Aaa,bence tam tersi profösör.Sizin bana bir gareziniz olduğunu düşünüyorum.Sırf babam yüzünden.Ondan nefret ederdiniz,çünkü sizi küçük düşürürdü,ve şimdide benden nefret ediyorsunuz,çünkü siz bir ölümyiyensiniz ve nefret etmek kanınızda var! Ama babam cesur bir insandı,ve sizin gibi ukala değildi !

 

Bu Harry’nin son sözleri oldu,giderek zihni bulanıklaştı ve kendini Snape’in zihninde buldu.

James Potter,babası genç Snape’i ağaçtan sallandırmış tüm okulun önünde onu rezil ediyordu.Hemen arkasındaki Sirius’da kahkahalarla gülüyordu.Ve birden bir kız sesi duyuldu.Harry kafasını o yöne çevirdiğinde annesinin kızıl saçlarını gördü,yeşil gözleri alev almıştı.

-Onu hemen yere bırak Potter diye bağırdı sertçe.

James gülerek ona döndü.

-Aa Bayan Evans’ın istekleri bizim için emirdir.

Ve birden asasını indirip,Snape’in sırtüstü yere kapaklanmasına sebep oldu.

-Onu yere indirdim Lily,ama o kadar beceriksizki yere düştü,üzgünüm.

-Sen ve arkadaşların iğrençsiniz Potter,sizden ve özellikle senden tiksiniyorum.

Lily koşarak Snape’in yanına gitti ve kalkmasına yardım etti.

-Severus,ben yanındayım.Üzülme lütfen.

Genç büyücü hızla asasına uzanırken Lily onu sertçe durdurdu.

-Aptalca bir şey yapmaya kalkma,lütfen.

Severus,genç kızın tek sözüyle asasını indirdi ve yerden kalktı bu sırada Harry tam belindeki doğum lekesini fark etti,kendi doğum lekesiyle aynıydı,aynı yerdeydi.

 

Gözlerini açtığında tekrar sınıftaydı.Snape kin dolu gözlerini ona çevirdi.

-James Potter ukalanın,işe yaramaz herifin tekiydi.Sende onun gibi olma Harry,asla.

Ders bitmiştir,kitaplarınızı toplayın.

 

Hermione koşarak sinirle koridorda yürüyen Harry’nin yanına yaklaştı.

-Harry,sakin ol lütfen.Orada neler oldu ? Bir an sanki donmuş gibiydin.

Bu sırada Harry’nin sınıfta unutmuş olduğu kitaplarını onun eline tutuşturdu.

-Snape’in zihnindeydim ..

-İyi ama sen bunu nasıl yapabildin ?

-Bana zihnini açtı.

Ron’da onlara yetişmişti.

-Ne gördün peki ? diye sordu.

-Babamı,annemi,Snape’i..Onların gençlik yıllarını.

Boş bakışlarını Hermione’ye çevirdi,yüzünde büyük bir şok ifadesi gizliydi.

-Annem babamdan nefret edermiş,anlamıyorum.Ben onların hep büyük bir aşkları olduğuna inanıyordum.

-Belki sonradan aşık oldular Harry,bilemezsin.

Harry hiçbir şey söylemeden ilerledi,portre deliğine geldiklerinde iki arkadaşına döndü.

-Belimdeki doğum izimi hatırlıyorsunuz değil mi ?

-Evet diye yanıtladı ikiside aynı anda.

-Aynısı Snape’tede vardı,gördüm.

Bu sefer şok ifadesi Harry’nin yüzünden Ron ve Hermione’ye akmıştı,hiçbir şey diyemediler sadece Harry’nin ardından ortak salona tırmandılar..

~

Severus Snape karanlık odasında,karanlık düşünceleriyle baş başaydı.Eli istemsizce her gece olduğu gibi çekmecesine uzandı,açıp içinde gizlenmiş olan bir kaç fotoğrafı eline aldı.

İlkinde eski evlerinin bahçesinde küçük Lily ve Severus vardı.Lily Severus’a sarılmış,gülüyordu.

İkinci fotoğraf Hogwarts’dandı.Ağaçlardan birinin altında Lily’nin başı kendi omuzlarında,ikiside gülümseyerek kameraya bakıyorlardı.

Hemen ardından diğer resimde,Severus’un evindeydiler.Lily Evans,Snape’in koltuğunun arkasından onun boynuna sarılmış,gülüyordu..Ve bir diğer fotoğrafı aldı eline.

Lily Evans,gelinlikler içinde Lily Potter olmak için yürüyordu.Kızıl saçları beyaz duvağın altında ışıl,ışıldı.Zümrüt yeşili gözleri,sevinçle parlıyordu..

Adam daha fazla tutamadığı gözyaşlarını serbest bıraktı,oluk oluk süzüldüler yanaklarından yavaşca..Gözyaşının tuzlu tadı adama Lily’i kaybettiği anı hatırlattı.Okuldan mezun olalı 5 yıl geçmişti,Lily ve James bir Muggle Cafesinde oturmuş,çay içiyorlardı.James Potter’ın elleri,Lily’nin ellerinde..Onun Lily’sinin..Üstelik birkaç gece önce o tutuyordu bu elleri,bu alev almış saçları o okşuyordu.Bu zümrüt yeşili gözleri o görüyordu,Lily’nin muhteşemliğini yalnızca kendisi tadıyordu..

Daha fazla izlemeye dayanamadı onları,hızla oradan ayrıldı,ve Malfoy’un teklifini kabul etmek için yola koyuldu.Lily’e öyle sinirliydi ki,ona öyle öfkelenmişti ki ölümyiyen olmayı istedi,sırf James Potter’ı alt edebilmek için..

Oysa biraz,çok değil sadece 1 dakika daha orada dursa,Lily’nin elini çekip,oradan ayrıldığını görebilirdi.O 1 dakika hayatlarını değiştirebilirdi..

Hızla bu anıyı beyninden savuşturdu ve eli en alttaki fotoğrafa gitti..Bu diğer resimlerin aksine bir muggle fotoğrafı değil,bir büyücü fotoğrafıydı. Harry Potter,elindeki küçük topu annesine atıyor,anneside topu yakalıyordu.İki çift göz aynı anda kameraya döndü.İki zümrüt yeşili göz..Ve Lily Potter buruk bir gülümsemeyle oğlunu kucağına alıp hemen beline ilişmiş olan doğum lekesini gösterdi...Ardından fotoğraf tekrar ilk halini aldı.

Severus Snape,gözlerinden daha hızlı akmaya başlayan yaşlarla birlikte fotoğrafın arkasını çevirdi ve notu okudu.

‘’Severus..Bunu sana daha önce söylemeliydim,ama yapamadım.Birden çekip,gitmiştin ve ben ne yapacağımı bilemedim,karnım gün geçtikçe büyüyordu.Ve senden bana verilmiş olan bu şeyi aldıramazdım...Bu yüzden tek seçeneğim James’ti.Onunla evlendim,ama merak etme iyiyiz.James gerçekten iyi bir baba..Ve bu fotoğrafta gördüğün çocukta,senin oğlun. Bunu bizden başka kimse bilmiyor,kimse bilmemeli.Lütfen bu sırrımızı güvende tut,ve bu karanlık dönemde bana bir şey olursa,oğlumu koru.Oğlumuzu..

Sevgiler,Lily..’’

 

~

Harry Potter büyük bir acıyla uyandı,yara izi bir kor gibi yanmaya,zihni bulanıklaşmaya,acıdan çığlık atmaya başladı.Ron sürekli homurtular çıkardığı derin uykusundan uyandı ve hızla yanına gelip,arkadaşının gözlerine gözlüklerini geçirdi.

-Harry..

Hala gözlerini açmayınca,bir iki kez onu dürttü.Harry’nin göz kapakları nihayet aralandığında arkadaşı tutmuş olduğu soluğu bıraktı.

-Yine mi kabus ?

Genç büyücü korkuyla başını salladı..

-Bu sefer gerçek.

-Belki,Voldemort yine senin zihninle oynamıştır Harry,biliyorsun bunu yapıyor ..

-Hayır diye bağırdı Harry sertçe.

-Dinlemiyor musun Ron ? Bu sefer gerçekti.Ve..Geliyorlar,McGonagall’ı haberdar etmeliyiz,yoldaşlık çağrılmalı.

Ron’un küçük gözleri irice açılmış,korku ve şaşkınlığa bürünmüştü.

-Hermione’yi çağırmalıyız diye fısıldadı ve bunun en iyi fikir olduğunu bildikleri için hızla odalarından ayrılıp,kızlar yatakhanesinin yolunu tuttular,oraya girişin yasak olması umurlarında bile değildi artık..

Güç,bela Hermione’nin odasını bulup,içeri girdiler.

-Vay canına,bizimkiyle aynı dedi Ron ardından duvardaki posterleri gösterdi

-Bizde bunlardan yok ama.İğrençleeer!

Harry ona aldırmadan Hermione’nin yanına gitti ve kızı nazikçe dürttü.Yatağın diğer tarafındaki Ron’da aynı işlemi yapıyordu.Genç kız gerinerek gözlerini açtı,çığlık atmamak için dudaklarını kemirdi.

-Siiz,ne arıyorsunuz burada ?

Harry,alnına dağılmış olan saçlarını açarak,yara izini gösterdi.Hermione zeki bir kızdı,direk olayı anladı.

-Geliyorlar diye fısıldadı dehşet dolu bir ifadeyle..

-Geliyorlar diye onayladı onu Harry ve ardından,3 arkadaş ellerinde asaları,gözlerinde korkuları,yüreklerinde Gryffindor cesaretiyle birlikte,hızla Profösör McGonagall’ın odasına doğru yol aldılar..

~

Hogwarts öğrencileri,en küçüklerden başlayarak okuldan tahliye edilmeye başlanmıştı.Yoldaşlık üyeleri ve öğretmenler okulun kalkanını genişletirken,Harry Ginny’e söz geçirmeye çalışıyordu.

-Ginny,lütfen.Kural basit.Yalnızca reşit olanlar kalabiliyor,ayrıca reşit olsan bile,hayır.Kalamazdın.

-Hayır.Bütün ailem ve sen burada savaşırken bir korkak gibi kaçamam.

Harry,genç kızın ellerini kavradı

-Lütfen Ginny..Biliyorsun Voldemort seni bir kez bana karşı kullanmıştı hemde sadece en yakın arkadaşımın kardeşisin diye..Şimdi yine seni kullanacaktır,

-Buna aldırmıyorum Harry.Senin için ölmeye hazırım..

-Benim için ölmeni kaldıramam.Ölmeni kaldıramam Ginny,lütfen yalvarırım git.

-İyi diye homurdandı genç kız sinirle.

-Gidiyorum,ve sen Harry Potter.Sakın öleyim falan deme,sana ihtiyacım var.

Harry,sevgilisine sıkıca sarıldı ve dudaklarına kısa bir öpücük kondurdu.

-Seni Seviyorum..

-Senden daha çok diye onayladı onu genç kız diğer öğrencilerle birlikte giderken..

~

Okulun çeşitli yerlerinde oluşan cephelerde,öğrenciler berbat bir halde hala savaşmaya devam ediyordu.Ölümyiyenler kalkanı aşmışlardı,her yerdelerdi..Voldemort’dan ise hala bir iz yoktu..Harry bir ruh emiciyi savururken,Lupin’in sesini duydu.

-Harry – Harry ! Snape’i bul.Okulun müdürüne ihtiyacı var.Hogwarts müdürünü istiyor..

Harry afallamış bir halde koşarak merdivenleri tırmanmanmaya başladı.Bu sırada Hermione ve Ron’a ilişti gözleri,elele bir halde ölüm yiyenlerden kaçıyorlardı.Harry hızla bir ‘’Sersemlet’’ yolladı ve ölümyiyen geriye doğru savruldu.Hermione ve Ron koşarak Harry’e sarıldılar.

-Salonda işler karışmış,oraya gidiyoruz diye bağırdı Ron sesini duyurabilmek için.

-Ben Snape’i bulmalıyım,siz gidin.

-Hey Harry,seni seviyoruz diye bağırdı Hermione arkasından,Harry’de gülümsedi onlara.

-Hiç sahip olamadığım kardeşlerim.. diye fısıldadı yalnız kendi duyabileceği bir tonda..Ve onlar gözden kaybolurken tekrardan müdürün odasına doğru koşmaya başladı.Odanın önüne gelince,bir an duraksadı.Snape müdür olduğundan beri ilk kez bu odaya giriyordu,bir süre parolasının ne olduğunu düşünmeye başladı.

‘’Limon Şerbeti,Anka kuşu,Slytherin…’’

Bir çok kelime denedi,en sonunda ‘’Lily’’ diye fısıldadı ve kapı aralandı.

Harry şaşkınlıkla odaya daldı.Severus Snape yerde elinde birkaç fotoğrafla birlikte yatıyordu.

-Hayır diye haykırdı Harry.

-Ölemezsiniz,siz Hogwarts’ın müdürüsünüz.Şimdi olmaz,ölemezsiniz !

Severus gülümseyerek Harry’e baktı,titreyen ellerini Harry'e uzattı ve belli belirsiz bir gel işareti yaptı,Harry ikiletmedi anında yanına gidip,yere çöktü.Adam elinde hala sıkı sıkıya tutmuş olduğu fotoğrafları hızla ona uzattı.Harry’de aynı hızla fotoğraflara baktı.Lily&Severus.. Bütün fotoğraflarda mutlu..Ve en son resme geldiğinde midesine büyük bir yumru oturdu..Kelimeler bir türlü dudaklarından çıkmadı,notu okumaya başladığındaysa şokla yerde yatan adama baktı,babasına..

-Annemi seviyordun dedi çatlayan sesiyle birlikte.

-Anneni hep sevdim diye yanıtladı adam ve ekledi..

-Senide hep sevdim..

Kısa bir an duraksadı ve cümlesine ''Oğlum'' kelimesini ekledi.

-Sizi hep sevdim..

-Ama ..

Harry devam edemedi,kelimeler hıçkırıklarının arasından kaybolup boğazında düğümlendi..

Öyle bir andı ki bu,ikisininde kelimeleri tükendi,dudakları mühürlendi.Lal oldular birden..

Harry göz yaşlarını silerek Severus Snape’e baktı..Buğulu gözlerinin ardında gördüğü adam,yüzünde bir gülümsemeyle kollarını açtı,ve Harry hiç düşünmeden ona sarıldı..Birlikte ilk ve son sarılmalarıydı bu..

İçeriye giren bir ölüm yiyen hala ölmemiş olan adama baktı ve lanetini savurmaya hazırlandı.

-İhanet edenlere acıma yok bizde Severus diye haykırdı ve hızla o ölümcül laneti savurdu.

Harry istemdışı bir hareketle,sadece içgüdüleriyle hareket ederek,adamın göğsüne doğru yattı ve yeşil ışın kendi bedenini delip geçerken,lanet ikisinide etkisi altına almıştı.Harry Potter’ın hissettiği son his,şefkatli bir babanın kollarındaki huzurdu..Severus Snape ise sonunda oğluna gerçek anlamda kavuşabilmenin sevincini yaşıyordu,son saniyeleri olduğunu bile bile..7 yıl boyunca onu düşünülebilecek her şekilde korumuştu,ve belli etmese bile onu kendinden,Lily'sinden bile çok sevmişti.Şimdi ise kollarında oğlu ile birlikte ölüm onlara göz kırparken korkmuyordu..İleride görünen ışık,adamın son umuduydu..Lily orada onları bekliyor olacaktı,birlikte hiç sahip olamadıkları şeylere sahip olacaklardı,bundan emindi..Ve artık Dünya'daki görevinin sona erdiğini anladığında yüzünde bir tebessümle,geriye kalan son gücüyle oğlunu iyice sarmaladı.. Ve birlikte,hemen önlerindeki ışık hüzmesini takip ettiler..Gümüş Maral onlara yol gösteriyordu,Lily'nin patronusu..